Hallo, ik ben Bipul Masli.
Op jonge leeftijd kreeg ik een professionele camera van mijn ouders.
Die camera nam ik overal mee naar toe. Dus ook naar De Natte Namiddag,
een kroeg in het centrum van het dorp. Mijn vader had zijn eerste fles
nog niet leeg of er vielen al schoten. Op de grond gaan liggen deed ik
niet. Neen, ik bleef staan en fotografeerde: mijn oudste zus in de
seconde dat ze een kogel van een rebel lossendoor
haar hoofd kreeg. Ik besefte niet wat er gebeurde. Achteraf verkocht ik
mijn foto’s en zo is mijn leven als persfotograaf begonnen.
Door de aanhoudende burgeroorlog besloot ik maar naar Europa te gaan. Ik zat samen met vele andere vluchtelingen verstopt in een
smalle container. Na dagen in de opgepropte container te zitten werden
we gevonden door de politie. Vervolgens werden we naar een oud asielzoekcentrum gestuurd in België. Hier krijg ik iedere maand 1500 punten toebedeeld waar ik al mijn levensmiddelen mee moet kopen.
Momenteel slaap ik samen met Igor op de kamer. Ik ben heel bang van hem. Ik durf enkel te
slapen wanneer ik zeker weet dat de gevaarlijke Igor slaapt. De
matrassen zijn slecht en door het lawaai van de Moslims kan ik zeker
niet meer slapen. De moslims houden deze tijd ramadan en leven daarom nu
’s nachts met de muziek aan.
Om de eenzaamheid te verbreken en de verveling aan te gaan speel ik graag vele potjes schaak met onder andere Shaukat (mede-asielzoeker). Met gemak win ik alle potjes schaak van hem maar de beloofde sigaretten krijg ik nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten