Lidia

Halo, ik ben Lídia. Ik ben een alleenstaande minderjarige asielzoeker. Ik verveel mij hier dood in het oude asielcentrum en ben hier heel eenzaam. Gelukkig leer ik Bipul  kennen. Ik speel viool en hij vindt mijn muziek geweldig. Ik ben een beetje verliefd op hem en ik ging een relatie met hem aan. Maar wanneer we elkaar beter leerden kennen bleek dat het leeftijdsverschil toch te groot was. Al snel voelde ik mij terug heel eenzaam. Ik droom nog elke dag over mijn toekomst en ik hoop dat ik snel gelukkig word.

Ik zou heel graag de oversteek naar Engeland willen maken nog voor kerstmis (5 dagen). Ik wil daar werk vinden en een gezin stichten. Ik twijfel wel nog over deze riskante onderneming en alle risico’s die het met zich meebrengt. Ik moet wel zorgen voor ik vertrek dat ik genoeg eten en drinken mee heb. Vervolgens moet ik ook ongezien op het juiste schip richting Engeland zien te geraken  wat helemaal niet makkelijk is. Ik vind het heel spijtig dat Bipul de tocht te gevaarlijk vindt en dat hij met mij niet wilt meegaan. Ik kijk voor een laatste keer naar het heelal, naar de sterren, de kometen boven het asielcentrum. Ik geef Bipul een laatste kus en ik vertrek.